حصار آسمان

می‌خواهم وقتی که می‌روی
ای دخترک سفیدِ برفی
مرا هم با خود ببری

مردن که کاری ندارد
فقط بگو بمیر
دراز می کشم و
می میرم

آنچه را عاشقانه دوست می داری بیاب
و بگذار تو را بکشد
بگذار غرقت کند
در آن چه که هستی

دست ها راست تر می گویند
تا چشم ها

من زنان زیادی را می شناسم
و مردانی را

لابد دوستت دارم هنوز
که هنوز
فکر می کنم
از هزار و صد نسخه ی این شعر

سکوت را می‌پذیرم
اگر بدانم
روزی با تو سخن خواهم گفت

اینک تو کجا هستی ای یار من؟
آیا به مانند نسیم شب زنده داری می‌کنی ؟
آیا ناله و فریاد دریاها را می‌شنوی ؟