حصار آسمان

یک‌رنگی ات بیقرارم می کند
در اتاقی که
پنجره اش رو به دوربین های مخفی باز می شود
و نور می گیرد از چراغ قوه سربازی
که عاشقی های مرا می پاید
و از نفس های داغ تو شماره برمی دارد
ظلمت مرطوبت تازه ام می کند
آنقدر که باور نمی کنم
همان چروکیده سالیان تحت تعقیبم
ارتکاب گناه با تو
تجربه دلچسب یک شورشی است
آنگاه که از مراسم تیرباران خود گریخته باشد
و بوسه هایت
شلیک گلوله ای است
آغازگر یک انقلاب ویرانگر.

"فرنگیس شنتیا"

از کتاب: در انفرادی آفتاب / انتشارات فصل پنجم / چاپ اول 94

جوابم نکن مردم از نا امیدی
شاید عاشقم شی خدا رو چی دیدی?

خیال کن جواب منو دادی اما
عزیزم جواب خدا رو چی میدی?

همین جوری اشکام سرازیر میشن
دیگه از خودم اختیاری ندارم

من از عشق چیزی نمی خوام به جز تو
ولی از تو هیچ انتظاری ندارم

صبوریم کمه بی قراریم زیاده
چقدر بی قرارم من صاف وساده

عزیزم چقدر سخته دل کندن از تو
عزیزم چقدر تلخه کام من از تو

نزار زندگیم راحت از هم بپاشه
جوابم نکن مردم از بی جوابی

یه چیزی بگو پیش از اینکه بمیرم
به خوابم بیا پیش از اینکه بخوابی

شب از نیمه های زمستون گذشته
به خوابم بیا پیش از اینکه بمیرم

اگه پا به خوابم گذاشتی عزیزم
یه چیزی بگو بلکه آروم بگیرم


"حسین صفا"
"محسن چاوشی- جوابم نکن- آلبوم پرچم سفید"

بی قرار چشم هایت دسته دسته سارها
طعم لب هایت شفای عاجل بیمارها

چشم هایت را نبند، این بی محلی کافی است
تا بگیری قدرت پرواز را از سارها

خسته ام از آرزوها، آرزوهای شعاری
شوق پرواز مجازی، بالهای استعاری

لحظه های کاغذی را، روز و شب تکرار کردن
خاطرات بایگانــــی، زندگـــــی هــــای اداری

از تبار خستگانم حال و روزم خوب نیست
بیقرارت میشوم در قلب تو آشوب نیست؟

تا به کی صبر و صبوری تا چه وقتی انتظار؟
من دلی آشفته دارم نام من ایوب نیست

یک روز می‌آیی که من دیگر دچارت نیستم
از صبر لبریزم ولی چشم انتظارت نیستم!

یک روز می‌آیی که من نه عقل دارم نه جنون
نه شک به چیزی نه یقین ، مست و خمارت نیستم!

با تواَم عشق قسم خورده ی پنهانی ِمن
با تواَم بی خبر از حال و پریشانی ِ من

با تواَم لعنتیِ خالی از احساس بفهم
بی قرارت شده ام شاعره ی خاص بفهم