حصار آسمان

ای حُسن یوسف دکمــه پیراهن ِ تـو
دل می شکوفد گل به گل از دامن تو

جز در هوای تو مرا سیر و سفر نیست
گلگشت من دیدار سرو و سوسن تو:

آغاز فروردین چشمت، مشهد من
شیراز من اردیبهشتِ دامن تـــو

هر اصفهان ابرویت نصف جهانـــم
خرمای خوزستانِ من خندیدن تو

من جز برای تو نمی خواهــم خودم را
ای از همه من های من بهتر، منِ تو

هر چیز و هر کس رو به سویی در نمازند
ای چشـــم های من، نمــاز ِ دیدن تـــو!

حیران و سرگردانِ چشمت تا ابد باد
منظومــه دل بـــر مدار روشن تــــو


"قیصر امین پور"

من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغـــاز عالــم تو را دوست دارم

چه شب ها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم؛ تـــــو را دوست دارم

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند

سخت بالا بروی ، ساده بیایـــــی پایین
قصه ی تلخ مرا سرسره ها می فهمند

تیـــر برقـــی «چوبیم» در انتهای روستا
بی فروغم کرده سنگ بچه های روستا

ریشه ام جامانده در باغی که صدها سرو داشت
کـــوچ  کردم از وطن، تنهــا بــرای روستــا

به رفتن تــو سفر نـــه، فرار میگویند!
به این طریقه ی بازی قمار میگویند

به یک نفر که شبیه تو دلربا باشد
هنــــوز مثل گذشته "نگار" میگویند

می رسد یک روز فصل بوسه چینی در بهشت
روی تـخـتـی با رقیبـان می نشینی در بهشت

تـا خـدا بـهـتـر بسوزانـد مـرا خواهـد گذاشت
یک نمایـشگـر در آتـش، دوربـیـنـی در بهشت

در جـمـعـشان بـودم که پـنـهـانی دلـم رفت
بــاور نـمـی کــردم بــه آســـانی دلـم رفت

از هـم سـراغـش را رفـیـقـان می گـرفـتـنـد
در وا شـد و آمــد بـه مـهـمـانی، دلم رفت